جزیره!!

آسمون گرفته ست...هوا یه جوری سنگینه...احساس میکنم نمی تونم نفس بکشم...دستم رو میزارم رو گلوم...قلنبه شده...الان پشت پنجره ایستادم...داره ارون میاد...کوچه خیس شده...میبینی؟؟!!

چقدر دلم می خواد رعد و برق بشه...بهت گفتم چقدر رعد و برق رو دوست دارم؟؟...بعضی روزا اینجوری میشم...نمی تونم نفس بکشم...انگار یه هلو رو درسته قورت دادم و گیر کرده تو گلوم...حتما تاثیر حال و هوای ابریه...از وقتی که بارون شروع شده اینطوریه...این خیالت هم که ولم نمی کنه!!!...خیلی بدجنسه...با هوا هماهنگ کرده که اشک منو دربیاره...ولی تو همین خیال باش!!...من تو رو فراموش کردم!!...حتی دیگه بهت فکر هم نمی کنم...چیه؟؟...چرا داری اینجوری نیگام میکنی؟؟...نکنه فکر کردی دارم دروغ میگم؟؟...آخه من که بهت نیگاهم نکردم که بگی از نگاهم خوندی؟!...تازه تو که هیچ وقت معنی نگاهم رو نفهمیدی!..حتی معنی بعضی وقتا سکوت کردنم رو هم نفهمیدی...یادته؟!!!...اون وقتا که میگفتی دوستت دارم...من میگفتم نه! باور نمی کنم...برای این بود که عصبانی میشدی و دوباره میگفتی دوستم داری و سه باره و...صدباره!!!و من غرق لذت میشدم. عاشق همین تلاشت برای متقاعد کردنم بودم...اون وقت توی دلم میگفتم من هزار بار دوستت دارم...

نه! نگو که تو اینو نمیشنیدی و برای همین بود که میگفتی که من بی احساسم و عشق حالیم نیست و هزار تا حرف دیگه...

خب! دیگه مهم نیست...حالا دیگه فراموشت کردم...دیگه دلم نمی خواد از نگاهم چیزی رو بخونی یا سکوتم رو تعبیر کنی...الان حتی اگه بخوای میتونم تو چشمات نیگاه کنم و بگم که فراموشت کردم...فکر نکن به خاطر دوریت هست که الان حالم خوب نیست...مطمئن باش به خاطر هوای ابریه!!...

نمی تونم نفس بکشم...راه گلوم بسته ست...دستم رو میزارم روی گلوم...

چند تا گنجشک روی سیم برق نشسته...میبینی؟...می خوام اونا رو بشمرم..یک، دو ،سه...اه...نمیتونم...از پشت اشک نمیشه شمرد. نمیدونم واقعا دو، سه تا گنجشک روی سیم هست یا من از پشت اشک اونو چند تا میبینم!...

چرا داری میخندی؟!...نکنه برای اینکه بالاخره موفق شدی اشکم رو دربیاری؟...

من که گفتم مال هوای ابریه!...چند بار بگم:<<من فراموشت کردم...فراموشت کردم...میشنوی؟ فراموووووووووووووووووووووش...>>

بالاخره خیالت دست از سرم برداشت...انگار باورش شد که فراموشت کردم و رفت. با آستین لباسم اشکامو پاک میکنم. از بچگی عادت دارم با آستینم اشکامو پاک کنم.

شیشه پنجره رو بخار گرفته...با انگشتم روی شیشه یه قلب میکشم و اسم تو رو توش مینویسم...   

                                        

من همون جزیره بودم                                             

          خاکی و صمیمی و گرم                                       

                  واسه عشقبازیه موجا

                         قامتم یه بستر نرم

یه عزیز دردونه بودم               

         پیش چشم خیس موجا

                یه نگین سبز خالص

                       روی انگشتر دریا

تا که یک روز تو رسیدی

         توی قلبم پا گذاشتی

               غصه های عاشقی رو

                     تو وجودم جا گذاشتی

زیر رگبار نگاهت

        دلم انگار زیر و رو شد

              برای داشتنه عشقت

                   همه جونم آرزو شد

تا نفس کشیدی انگار

       نفسم برید تو سینه

             ابر و باد و دریا گفتن

                 حس عاشقی همینه

اومدی تو سرنوشتم

        بی بهونه پا گذاشتی

              اما تا قایقی اومد

                   از من و دلم گذشتی

رفتی با قایق عشقت

       سوی روشنیه فردا

           من و دل اما نشستیم

                چشم به راهت لب دریا

دیگه رو خاک وجودم

       نه گلی هست نه درختی

               لحظه های بی تو بودن

                      میگذره اما به سختی

دل تنها و غریبم

      داره این گوشه میمیره

            ولی حتی وقت مردن

                      باز سراغتو میگیره

میرسه روزی که دیگه

      قعر دریا میشه خونم

           اما تو دریای عشقت

                باز یه گوشه ای میمونم