نیلوفرمرداب
گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند که در سختی ها باید زیباترین ها را بیافرینند...نیلوفرمرداب
گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند که در سختی ها باید زیباترین ها را بیافرینند...جهان بدبخت!!
تقدیم به امین به خاطر احتیاجات ذهنش !!!
همیشه دنبال بهانه بوده ام که بی پروا ببینمش...حتی از دور!!
تا از دور نزدیک شود و نگاهم کند و من خیس و تبدار نگاهش بمانم...
حتما صدایم کرده بود که از خواب پریدم!!
اینجا روی سایه او عکس پرواز می کشم...بزرگتر که شدم خواهم پرید! نه؟...
پشت کاغذ ریز می نویسم که برای دیدنش بهانه نمی خواهم...برای شنیدنش حسرت نمی خواهم و برای دوست داشتنش پای چوبین استدلال!...
بغض که می کنی یعنی هستی!!
پرده را می کشی...جهان کور می شود...نفس و ترس از جفت بودن ما وحشت می کند و جهان منع شده از تماشای ما ، له له می زند کنار پنجره...
جهان ترسو! جهان بدبخت!
یه دوستی خاص!!
بگو برایم یک ماهی قرمز می خری با یک تنگ بلور بزرگ...
بگو که گاهی چیزی می نویسی...گاهی زیر آواز می زنی...گاهی بی هوا می خندی...گاهی اشک می ریزی...
از خودت بگو...بگو چه ماهی به دنیا آمدی...بگو می توانی برایم شعر بخوانی از شاملو یا فروغ یا حتی اگر من بخواهم از سهراب...
بگو دوست داری با هم یک قهوه بخوریم!!
دوست دارم با نگاهت معجزه ای ، با هر لبخندت یک حس غریب و با دلگیری ات دیوانه شوم!...
دوست دارم همراهت بیایم...بگو اینکه همراهت می خندم ، می ترسم ، عاشق می شوم ، عادت نشده و برایت تازگی دارد...
اصلا بگو می خواهی اسمم را بدانی؟!...بگو تا برایت تعریف کنم که هستم!...چکار می کنم...نقاشی می کشم یا نه؟!...بگو ته چشمهایم برایت آشناست اما حقیقتش هیچ یادت نمی آید جایی دیده باشی ام!!
بگو دوست داری من نگاهت کنم...بگو اسمت چیست؟...بگو دوست داری صدای موسیقی بلند باشد و بپرس ناراحتم می کند یا نه؟!!...
نپرس چرا!...فقط بگو دیگر گریه نکنم...دستت را جلو بیاور و اشکهایم را پاک کن...
بگو دوست داری چیزی برایم بخوانی...بخوان و بپرس قبلتر شنیده بودم یا نه؟...<<مطمئن باش می گویم نه!>>
برایم تعریف کن که خواهر کوچکتری داری تا بپرسم اسمش چیست؟!...
بگو که دوست داشته باشم ، با هم سوار قطار می شویم...
اسمت را به من بگو...دوباره نه!!...دوباره نگو...همه ی اینها را برای اولین بار بگو!...می خواهم تعجب کنم!!!...می خواهم به تو نزدیک شوم...
بگو که می توانی تا همیشه بمانی...بگو تا بگویم دوست دارم تا همیشه بمانی...
دوست دارم چیز خاصی بشود این دوستی!!!
پیشی (گربه سابق!!)
به نظرتون پیشی چجوریه؟
به نظر من یه موجود پررو و دریده ست!!...انقد این گربه ها پررو شدن که زل می زنن تو چشات و هر چی هم کیش و پیشت و از این چیزا بگی از جاشون تکون نمی خورن...
این موجود در صورتی ملوسه که خونگی باشه!...همچین هی بپره تو بغل صاحبش ، واسش ۴ تا عشوه بیاد ، هی ناز و نوزش کنن ، وقتی هم که راه میره همچین با فیس و افاده و قر و قمبیل راه بره که انگار ملکه گربه هاست و آسمون سوراخ شده و این ازش افتاده پایین!!!
حالا توجه داشته باشین که بنده لقب زیبا و پر معنیه پیشی رو گرفتم از جانب شهرزاد خانم و خاله مژگان (مامان شهرزاد)...حالا چی شد که این لقبو گرفتم؟...
خوب اول اینکه خودم متولد سال گربه ام!!...از اون ورم یه بار من خونه داییم اینا بودم ، این شهرزاد دستشو گذاشته بود زیر گلوی من (همون جایی که اگه چاق باشی بهش می گن غبغب!!)داشت با دستاش زیر گلوی ناز میکرد و با هم حرف میزدیم...بعد نگو این خانم دستشو یواش، یه ذره کشیده بود عقب و منم بدون اینکه حواسم باشه سرمو با دستاش بردم جلو!...یهو دیدم این میگه :مامان ! اینو نگاه کن...عین پیشی می مونه...سرش با دست من میاد جلو که من نازش کنم!...
اینم بگم که من اصولا ناز و نوازشو دوست دارم ، مثلا موقعهایی که بابام منو می شونه تو بغلش یا کنار دستش و هی موهامو ناز می کنم انقده خوشم میاد که نگوووووووووووو...
خلاصه ، داشتم می گفتم...خاله مژگان هم همون موقع گفت خوب این پیشیه دیگه...عین مهیار می مونه...اونم سرش با دست من میومد جلو!..منم اینجوری 
حالا مهیار کیه؟ عرض می کنم خدمتتون...مهیار پسر داییه محترم بنده می باشد (داداش شهرزاد) که الان مرحوم شده...نههههههههههه
(واییییییی
...خاله مژگان غلط کردم ! 
) ...یعنی رفته دیار غربت...اونم همسن منه و مثل من متولد سال گربه و گویا عاشق ناز و نوازش...
از اون به بعد لقب گرانبار پیشی از طرف دختر دایی و زن دایی عزیز به من اهدا شد...الانم هر وقت خاله مژگان منو می بینه می گه چطوری پیشی؟
حالا شما قضاوت کنین...چون ناز و نوازش دوست دارم و یه جا هی ولو میشم و زل می زنم به بقیه یعنی گربه ام؟...
آهان...اینم بگم که چند روز پیش ، از طرف یک دوست بسیار عزیز، بازم لقب پیشی گرفتم!!...
دیگه جدی جدی داره باورم می شه که پیشی ام!!!