می گن آدما وقتی میرن کوه ، همه ی ناراحتی و درداشونو ، فریاد میزنن تا آروم بشن... دقت کردی؟!...وقتی داد میزنی و خودتو خالی میکنی برای لحظه ای سکوت همه جا رو در بر میگیره!... و تو خوشحال و راضی که این کوههای بزرگ و با عظمت درد و رنج تو رو توی دل خودشون جا دادن و به تو آرامش ناشی از خالی شدن رو بخشیدن!!!...
اما لحظه ای طول نمی کشه که همه فریادت با پژواکی بلندتر از قبل مثل پتک توی سرت کوبیده میشه !!...گویا اون از تو دلش پرتره!!!
نتیجه اخلاقی : وقتی میری کوه فکر نکن اگه داد بزنی تخلیه میشی، چون این کوهه از تو پرروتره!!!
یه روزایی می شه که دلم می خواد سرمو بگیرم رو
به آسمون و داد بزنم:
خدایا ، پس من چی؟؟
پ.ن: ولادت حضرت معصومه(س) و روز دختر رو به همه ی دختران سرزمینم تبریک می گویم!!