نیلوفرمرداب
گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند که در سختی ها باید زیباترین ها را بیافرینند...نیلوفرمرداب
گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند که در سختی ها باید زیباترین ها را بیافرینند...خاکستری!!
از تو جدا شده است...دلم نه...از اینهمه آبی...از اینهمه آسمان که تا زمین چیده شده است...از اینهمه آوای موج که عاشقانه بر شانه هایم می گذرند...از اینهمه پرنده که مرا به یاد بهشت می اندازد...عبور می کنم و به سوی آنهمه خاکستری می آیم...!
قسم می خورم که با چشمهای تو دیدم...با نفس تو نفس کشیدم...با دل تو گریستم..!
دلم برایت تنگ شده است شیرین ترین رویای زندگی..دلم برایت تنگ شده است و می دانم به سوی تو باز نمی گردم...!!!
در اینهمه آرامش و زیبایی...مسخ شده ام...همه جان شده ام و غرق در این آوای دل انگیز...به رویای تو غرقم!!
فکرش را بکن...
مرگ که لحظه ای فرا می رسد و پنجه در پنجه جانم می اندازد و از ذره ذره تنم بیرون می کشد...و این من تهی...این دل تهی...این جان بی تن...هر یک گوشه ای...!! تن را به خاک...جان را به آسمان خواهند سپرد...و دل را ...به فراموشی...!!!
فکرش را بکن...
همین جا...همین حال...که من اینجا همه وجودم را به دست آوای خوش بهشت سپرده ام...بیاید...نزدیک من بنشیند...چشم در چشمم بدوزد...دستهایش را آرام آرام به سویم دراز کند...و آنگاه که در جذبه سکوت در رویای توام...ناگاه همه چیز سیاه شود مثل وقفه میان دو حلقه فیلم...
آن روزها که شانه به شانه هم چشم بر پرده می دوختیم و یک لحظه در سیاه مطلق فرو می شدیم تا باز با شمارش معکوس به دنیای رنگها باز گردیم...اما اینبار شانه ام نه به شانه تو...به خاک سرد است...و می دانم اینبار که در ابدیت فرو می شوم، نگاه تو را جستجو گر و مهربان...ندارم...می دانم که اینبار...شمارش معکوس...تا انتهای دنیا ادامه خواهد یافت...و انتظار، بس طولانی...و بدون مرگ...که من اینبار خود مرگم...
دلم برایت تنگ شده است قرار دل...و این...اینهمه تلخم کرده است...
هه هه هه!!
آخ آخ...درد میکنه...انگار دارن توش رخت می شورن...آخی عزیز دلم ، چی شده گلکم؟...به جهنم...به درک که درد میکنه..مگه ماشین رختشوییه؟...الهی بمیرم برات ، ببرمت دکتر؟...یه راه حل دیگه هم هستا...اگه خیلی درد میکنه برو بخواب رو به قبله!! هه هه هه...
نبینم عشقم ناراحت باشه ها...حالا ناراحتم باشی زیاد مهم نیست...به درک...اصن به من چه! بَبو بَبو بَبو ، خودم عین آمبولانس میام میبرمت...بَبو بَبو بَبو، عین ماشین نعش کش میام سراغت!! هه هه هه
بیا بغلم عزیزم...اَه اَه اَه ، برو کنار بینَم ، بو میدی!! بو گندو!! هه هه هه..
دوسِت دارم عزیزم...نه نه...ازت متنفرم عزیزم!!..
هه هه هه...خَنده م میگیره چقدر..هه هه هه!!
جهان بدبخت!!
تقدیم به امین به خاطر احتیاجات ذهنش !!!
همیشه دنبال بهانه بوده ام که بی پروا ببینمش...حتی از دور!!
تا از دور نزدیک شود و نگاهم کند و من خیس و تبدار نگاهش بمانم...
حتما صدایم کرده بود که از خواب پریدم!!
اینجا روی سایه او عکس پرواز می کشم...بزرگتر که شدم خواهم پرید! نه؟...
پشت کاغذ ریز می نویسم که برای دیدنش بهانه نمی خواهم...برای شنیدنش حسرت نمی خواهم و برای دوست داشتنش پای چوبین استدلال!...
بغض که می کنی یعنی هستی!!
پرده را می کشی...جهان کور می شود...نفس و ترس از جفت بودن ما وحشت می کند و جهان منع شده از تماشای ما ، له له می زند کنار پنجره...
جهان ترسو! جهان بدبخت!